ขอเดชะ ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท
ข้าพระพุทธเจ้า…ขอถวายพระพร
 |
| คอลัมน์จุดไฟในใจคน ...........โดย พระครูปลัดสิทธิวัฒน์ หลวงพี่น้ำฝน เจ้าอาวาสวัดไผ่ล้อม จ.นครปฐม |
จุดประกายงานเขียนนี้ เกิดจากลูกศิษย์ท่านหนึ่งพร้อมครอบครัว ที่มีความจงรักภักดีต่อ “ในหลวง” อย่างยิ่ง โดยทั้งครอบครัว ได้ออกไปร่วมกิจกรรมประชาธิปไตย และเมื่อมีโอกาสได้พบกัน อาตมาจึงถามว่า การไปชุมนุมนั้น มีเหตุผลอะไร โยมบอกไม่พอใจ ที่ฝ่ายตรงข้าม เอ่ยถึง“ในหลวง” ที่เคารพบูชาเหนือสิ่งใด และนี่คือเหตุผลเดียว ที่ทั้งครอบครัวเดินทางไปร่วมชุมนุมครั้งนี้
เมื่ออาตมาได้ฟังแล้ว จึงให้แสงสว่างไปว่า “ในหลวงของเรานั้น พระองค์อยู่สูงเกินสูง อยู่ไกลเกินกิเลสเหล่านี้ และที่ผ่านมาท่านไม่เคยแสดงอาการโกรธ หรือแค้นเคือง เนื่องเพราะพระองค์หมดความโกรธ ความโลภ ความหลง ทรงบรรลุเลยผ่านหลุดพ้นจากกิเลสทั้งปวง”
ที่สำคัญการปกครองประเทศ ไม่ว่าฝ่ายใดจะส่งเรื่องอะไรมาให้ ท่านก็เซ็นลงพระปรมาภิไธย เป็นหนึ่งในขั้นตอนสำคัญ ที่จะทำให้การบริหารประเทศ ดำเนินการได้อย่างเรียบร้อย เพราะบทกฎหมายหรือพระบรมราชโองการ ที่เกี่ยวกับราชการแผ่นดิน ล้วนต้องได้รับการลงพระปรมาภิไธย จากพระมหากษัตริย์เสียก่อน จึงจะมีผลใช้บังคับได้
พระองค์ไม่เคยขัดข้อง เพราะท่านรู้ว่า ทุกเรื่องได้ผ่านการกลั่นกรองมาแล้วเป็นอย่างดี จากผู้แทนประชาชน และคนที่รับผิดชอบในเรื่องนั้นๆ
พระองค์ไม่ได้เป็นคนเสนอ เมื่อผู้แทนประชาชนนำเสนอมาดีแล้ว ท่านก็เซ็นลงพระปรมาภิไธย เพราะท่านเห็นด้วยกับเสียงส่วนรวม นั่นคือเสียงของประชาชน เสียงของความเป็นประชาธิปไตยอย่างแท้จริง และอาตมาก็ไม่เคยเห็นท่านขัดแย้ง แม้สักครั้งเดียว
นั่นหมายถึงในหลวงท่านได้บรรลุธรรมขั้นสูงสุด ท่านเป็นเสาหลักของบ้านเมืองและประชาชนทั้งประเทศ ที่ผ่านมาหลายกลุ่ม พยายามดึงท่านลงมามีส่วนร่วมด้วยตลอด ทั้งที่ท่านไม่เคยยุ่งเกี่ยวการเมืองแม้ครั้งเดียว แต่ก็มีคนชอบนำพระองค์ท่าน มาแอบอ้างเสมอ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การแสดงความจงรักภักดีต่อในหลวงนั้น ขึ้นอยู่กับจิตใจของคนมากกว่า ว่าจะจงรักภักดี หรือไม่จงรักภักดี ส่วนตัวอาตมามีความเชื่อว่า คนไทย 99.99 % จงรักภักดีต่อในหลวง เพราะท่านทรงเป็นพ่อของแผ่นดินอย่างแท้จริง
เฉกเช่นคำว่า “ขอเดชะ ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท ข้าพระพุทธเจ้า...ขอถวายพระพร” ซึ่งประโยคนี้อาตมาได้ยินมาตั้งแต่เกิด คำว่า “ข้าพระพุทธเจ้า” คือรากฐานความคิด ความเชื่อ ความศรัทธาในพระองค์ท่าน มีแก่นสารมาจากพุทธศาสนา ด้วยพุทธศาสนิกชนมีความเคารพศรัทธาในพระเจ้าอยู่หัว ผู้มีบรรพชนคือ สมเด็จพระบรมโพธิสัตว์เจ้า ส่งผลให้ทรงมีพระสถานะเป็นพระพุทธเจ้าในที่สุด ดังคำแทนตัวเองของบรรดาชาวบ้านพลเมือง เวลาพูดกับพระราชา ซึ่งได้แก่คำว่า "ข้าพระพุทธเจ้า" พุทธะ คือ ผู้ตรัสรู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ผู้มีคุณธรรมดี มีผู้เคารพนับถือ สื่อสะท้อนถึงในหลวง ที่ทรงเปี่ยมคุณงามความดี มีความประเสริฐล้ำเหนืออื่นใด เหตุที่คนไทย ใช้คำนี้มาแต่โบราณ เนื่องเพราะคนไทยยกย่องกษัตริย์เทียบเท่ากับพระพุทธเจ้า ที่เรียกว่า God ในศาสนาพุทธ จึงเรียกพระมหากษัตริย์เป็นพระพุทธเจ้า หรือพระหน่อพุทธางกูร คือ ผู้นั้นเป็นหน่อเนื้อเชื้อชาติพระมหากษัตริย์ ที่ทรงมีทศพิธราชธรรมมีธรรมะในหัวใจ ทรงใช้เหตุผลปกครองประเทศ มอบแต่สิ่งดีงาม อีกทั้งความเป็นกลางเสมอ เมื่อยามบ้านเมืองเกิดปัญหา ชาวประชาแตกความสามัคคี ทรงให้อภัย เสียสละให้พวกเราเสมอ มิเสื่อมคลาย
เมื่อทรงขึ้นครองราชย์ วันที่ 5 พฤษภาคม 2493 กว่า 60 ปี ประจักษ์แล้วว่าทรงเป็นกษัตริย์ ที่ยิ่งใหญ่ ทรงครองแผ่นดินโดยธรรม เพื่อประโยชน์สุขของประชาชน สมดังพระปฐมบรมราชโองการ “เราจะครองแผ่นดินโดยธรรม เพื่อประโยชน์สุขแห่งมหาชนชาวสยาม” พระองค์ได้ประกาศ หลักธรรมาภิบาล ว่า เราจะครองแผ่นดินโดยธรรม และธรรมะนี้ ก็คือ ธรรมาภิบาล
พระองค์ทรงบำเพ็ญราชธรรม 10 ประการ ได้แก่ 1.ทาน 2.ศีล 3.บริจาค 4.ความซื่อตรง 5.ความสุภาพอ่อนโยน 6.ความเพียร 7.ความไม่โกรธ 8.ความไม่เบียดเบียน 9.ความอดทน 10.ความเที่ยงธรรม ทั้งหมดนี้คือ ทศพิธราชธรรม
1.ทาน ทรงบำเพ็ญธรรมทานทางพระพุทธศาสนา พระราชทานพระบรมราโชวาท แฝงด้วยคติธรรม เป็นเครื่องเตือนใจ ช่วยดับทุกข์ความเดือดร้อนในจิตใจของประชาชน นอกจากธรรมทานแล้ว “อามิสทาน” หรือ “วัตถุทาน” ทรงเมตตาพระราชทานพระราชทรัพย์และวัตถุสิ่งของต่าง ๆ เพื่อแก้ความทุกข์ยากขาดแคลนทางกายให้แก่พสกนิกรเสมอ ทรงบำเพ็ญทานตามที่พระพุทธองค์ทรงสอนไว้ คือ บำเพ็ญให้เป็นเครื่องชำระกิเลสอันมีความละโมบ บำเพ็ญทานให้เป็นกุศล ให้พสกนิกรมีความสุข
2.ศีล ทรงเป็นพุทธมามะกะที่ดี ทรงเคร่งครัดในการปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธศาสนา ด้วยพระจริยวัตรที่ดีงามของพระองค์ สามารถตรึงดวงใจทุกดวงของพสกนิกรให้เกิดความจงรักภักดีต่อพระองค์อย่างท่วมท้น
3.บริจาค ทรงบริจาคเสียสละ เพื่อประโยชน์สุขของประชาชน ทรงเสียสละความสำราญส่วนพระองค์ เสด็จพระราชดำเนินไปยังท้องถิ่นทุรกันดาร และห่างไกลความเจริญเพื่อดูแลทุกข์สุขของประชาชน
4.ความซื่อตรง ทรงมีความซื่อสัตย์ สุจริต จริงใจในการวางแผนโครงการทุกๆ โครงการ เพื่อไม่ให้มีการรั่วไหล เพื่อให้ผลประโยชน์ตกอยู่กับประชาชน
5.ความสุภาพออ่อนโยน ไม่ถือพระองค์ว่าเป็นพระราชา ทรงโน้มพระวรกายเข้าหาประชาชน รับการเคารพจากประชาชน บางคนเป็นคนแก่ นับเป็นภาพที่ประทับใจ แก่ผู้ที่ได้พบเห็นอย่างยิ่ง
6.ความเพียร ทรงไม่ลดละเบื่อหน่าย ไม่ย่อท้อต่อปัญหาอุปสรรค ทรงอยู่ในฐานะที่สามารถทรงพระสำราญได้ แต่พระองค์ไม่ทรงทำเช่นนั้น มีแต่ทรงริเริ่มโครงการต่างๆ ส่วนพระองค์มากมาย เพื่อให้ประชาชนอยู่ดีกินดี
7.ความไม่โกรธ บุคคลที่ใกล้ชิดเบื้องพระยุคลบาท ล้วนกล่าวว่า ทรงมีพระอารมณ์สุขุม ไม่ทรงกริ้ว ไม่ทรงโกรธ ทรงมีพระเมตตาสูง
8.ความไม่เบียดเบียน ทรงมีแต่ความรัก ความห่วงใย ไม่เบียดเบียนประชาชน เปี่ยมด้วยพระเมตตากรุณา ด้วยเหตุนี้จึงทรงเป็นพระมหากษัตริย์ที่เป็นที่เคารพของพสกนิกรชาวไทยทั้งมวล ทรงเป็นผู้ปกครองประเทศที่มีอำนาจได้โดยที่ไม่ต้องสร้างความหวาดกลัว กดขี่ข่มเหงประชาชน
9.ความอดทน ทรงไม่ย่อท้อ ไม่เคยหมดกำลังพระราชหฤทัย หรือทรงละทิ้ง ในการที่จะสร้างความอยู่ดีกินดีให้แก่ประชาชน หรือแม้แต่การเสด็จเยี่ยมเยียนราษฎรในท้องถิ่นห่างไกล บุกป่าฝ่าดงไป ทรงมุ่งมั่นไปเพื่อพบราษฎรที่รอพระองค์อยู่
10.ความเที่ยงธรรม ทรงมีความยุติธรรม ไม่ทำผิดทำนองคลองธรรมดำรงไว้ ซึ่งความถูกต้องตามศีลธรรม รับฟังปัญหาของราษฎรด้วยพระองค์เองเสมอมา
อาตมาและประชาชนทั้งประเทศ ได้ประจักษ์ชัดถึง วัตรปฏิบัติของพระองค์ท่านที่เพียบพร้อมด้วย ทาน ศีล บริจาค ความซื่อตรง ความสุภาพอ่อนโยน ความเพียร ความไม่โกรธ ความไม่เบียดเบียน ความอดทน ความเที่ยงธรรม ราชธรรมรอบด้านนี้ มีอยู่ในพระองค์ครบถ้วน ล้วนเกิดจากความหลุดพ้นบรรลุธรรมแห่งพุทธะ ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน เพราะพระองค์คือ พ่อของแผ่นดิน อย่างแท้จริง....ขอเจริญพร
เรื่องโดย : พระครูปลัดสิทธิวัฒน์ (หลวงพี่น้ำฝน)
